3. De diëtist is voedingskundige in de maatschappij en het bedrijfsleven

Kernwoorden: beleid, programma’s, voorlichting, onderwijs, voedingsmiddelen, leefstijl, leefomgeving, universele preventie en publieke gezondheid

In 2030 worden diëtisten, die werken als voedingskundigen in de maatschappij en het bedrijfsleven, gezien als de betrouwbare informatiebron rond voedingsstatus, leefstijl en gedragsverandering. Deze diëtisten zetten hun kennis en competenties in op allerlei terreinen, dragen deze kennis actief over op andere professionals en nemen de regie in het toepassen van deze kennis. Denk daarbij aan het ontwikkelen van (overheids)beleid rond publieke gezondheid, het tot stand komen van preventieakkoorden, het opzetten van (vitaliteits)programma’s, geven van voorlichting of onderwijs, verbeteren van voedingsmiddelen, ontwikkelen van recepturen, borgen van de kwaliteit en etikettering van voedingsmiddelen, en het inrichten van de publieke voedselomgeving. Ze leveren daarnaast door hun unieke set van kennis en competenties een bijdrage aan verduurzaming van onze wereld en de rol van voeding hierin.

Met de groeiende aandacht voor universele preventie van zowel overheid als bedrijfsleven, is het noodzakelijk dat de vele nieuwe en vaak kostbare interventies, activiteiten en programma’s gestoeld worden op wetenschappelijk bewezen kennis en ervaring over voeding, leefstijl en gedragsverandering. Diëtisten hebben deze kennis en zijn daarmee de betrouwbare partner voor veel partijen.
Diëtisten handelen zowel op basis van evidence-based practice als practice-based evidence en hebben daardoor tevens de competenties om ‘praktijkgerichte oplossingen’ te ontwikkelen.

Diëtisten werken mensgericht en vanuit het belang van een optimale voedingsstatus. Diëtisten weten wanneer leefstijl-coaching, zelfhulpprogramma’s, apps of tools inzetbaar zijn en wanneer een gepersonaliseerde dieetbehandeling noodzakelijk is. Dit is van essentieel belang om programma’s als de GLI of vitaliteitsprogramma’s in het bedrijfsleven effectief te laten zijn. Bij activiteiten gericht op bevolkingsgroepen met een verhoogd risico op bepaalde aandoeningen (selectieve preventie) maakt dit vermogen tot onderscheid en de kennis van de diëtist een niet te onderschatten verschil. Het inzetten van de juiste kennis en het op tijd onderkennen van de noodzaak voor een gepersonaliseerde dieetbehandeling zal de maatschappij vele euro’s besparen.

In 2030 wordt meer ingezet op onderzoek naar de effectiviteit van interventies en initiatieven rond universele en selectieve preventie en de rol van de diëtist daarbij.